مسئله ی بی کاری فارغ التحصیلان یک درد جانکاه است. منظور من از بی کاری فقط علافی مطلق نیست. حتی کسی که در بازار کار غیر مرتبط با تخصص دانشگاهی اش مشغول است - از این نظر که در یافتن شغل مرتبط با رشته اش ناکام بوده - به عقیده ی من نوعی بی کار است. یعنی چند سال تحصیلش در دانشگاه فقط به گرفتن کاغذی به نام مدرک انجامیده و هیچ. فرقی نداشته که وی در چه رشته ای تحصیل کند، به هر حال درس هایی که خوانده به هیچ دردی نخورده است.
برخی باور های غلط اجتماعی به همراه نظام آموزشی زندگی ما را به سمتی سوق می دهند که آخرش پشیمانی و ناکامی است. بیایید 'خلاف جهت' این رودخانه شنا کنیم.
اگر در حال تحصیل هستید. اگر نسبت به درس علاقه تان کم شده است. اگر از آینده تان نگران هستید و اگر . . . به این وبلاگ خوش آمدید و آن را مطالعه کنید.
بایگانی
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱)
- فروردين ۱۳۹۳ (۳)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۵)
پیوندها
امیدوارم تا این جا نسبتا با فضای فکری وبلاگ آشنا شده باشید.
در مطالب قبلی از ایراد های نظام آموزشی گفتیم. مراد من از عبارت نظام آموزشی صرفاً محدود به بخش نامه های وزارت علوم و شورای عالی انقلاب فرهنگی نیست بلکه علاوه بر این ها مجموعه ی همه ی سیاست گذاران مربوطه، چه در وزارت علوم چه در دانشگاه ها و حتی اساتید را شامل می شود.
چند وقت پیش به طور اتفاقی در شبکه ی چهار سیما برنامه ای را دیدم که با قصد داشت با حضور چند کارشناس و استاد دانشگاه به معضل بی کاری فارغ التحصیلان بپردازد. متأسفانه تمام میهمانان فقط به تکرار صورت مسأله بسنده کردند و اصلاً توان آسیب شناسی درست و حسابی را نداشتند.